یکی از دلایل عقب ماندگی استان آذربایجان شرقی علیرغم تمامی پتانسیل ها و توانمندیهای آن ،دیدگاه مدیران دولتی نسبت به فناوران و متخصصان این استان می باشد دیدگاهی که از سنوات گذشته باعث گردیده است که زمین های درنظر گرفته شده برای نگهداری بیماران روانی شمالغرب کشور با شرایط خاص آن تبدیل به مرکز رشد برای صنایع هایتک و داروئی گردد همین دیدگاه باعث گردیده است که پارک علم و فناوری آن در یکی از دور افتاده ترین و عقب مانده ترین مناطق شهری احداث گردد دیدگاهی که از گذشته بوده و متاسفانه امروز نیز در برخی تصمیم گیری ها شاهد آن هستیم دیدگاهی که کارخانجات تراز اول کشوری را در این استان تعطیل و به پاساژهای تجاری تبدیل می کند. علیرغم وجود زمین های متعدد در سطح شهر تبریز با کاربری علمی و آموزشی ، زمین های مختص دانشگاه تبریز که از نظر وسعت آن را به یکی از سه دانشگاه بزرگ کشور تبدیل کرده است، چندین کارخانه بزرگ و متروکه در سطح شهر که نماد تبریز هستند و ... اما همچنان در اختصاص این زمین ها به فناوران دچار مشکل هستیم . به راستی چرا ؟ شاید مدیرانی که از استانهای دیگر آمدند و بر مسند قدرت تکیه کرده و با وعده و وعیدها بر شهر ما تصمیم گرفتند و امروز نیستند تا بر چراهای بسیار ما پاسخ بدهند شاید هم هستند و بر ما می خندند ....
